Filtratiemodus van ultrafiltratiemembraan

Ultrafiltratiemembraantechnologie is een membraanscheidingstechnologie gebaseerd op screening en filtratie, met drukverschil als belangrijkste drijvende kracht. Het belangrijkste principe is om een ??klein drukverschil aan beide kanten van het filtratiemembraan te cre?ren, om zo de watermoleculen van stroom te voorzien om door de kleine pori?n van het filtratiemembraan te komen en de onzuiverheden aan de andere kant van het filtratiemembraan te blokkeren, wat ervoor zorgt dat de waterkwaliteit na behandeling voldoet aan de relevante normen.
Over het algemeen kan het ultrafiltratiemembraan worden onderverdeeld in interne druk ultrafiltratiemembraan en externe druk ultrafiltratiemembraan volgens verschillende manieren van waterinlaat. De interne druk ultrafiltratiemembraantechnologie injecteert eerst rioolwater in de holle vezel en duwt vervolgens het drukverschil om de watermoleculen uit het membraan te laten penetreren en de onzuiverheden in het holle vezelmembraan achter te laten. De externe druk ultrafiltratiemembraantechnologie is het tegenovergestelde van de interne druk, na een drukduw infiltreren watermoleculen in het holle vezelmembraan en worden andere onzuiverheden buiten geblokkeerd.
Ultrafiltratiemembraan speelt een belangrijke rol bij de toepassing van ultrafiltratiemembraantechnologie. Ultrafiltratiemembraan is voornamelijk gemaakt van polyacrylonitril, polyvinylideenfluoride, polyvinylchloride, polysulfon en andere materialen, de eigenschappen van deze materialen bepalen de kenmerken van ultrafiltratiemembraan. In het daadwerkelijke toepassingsproces moeten relevante operators volledig rekening houden met de temperatuur, werkdruk, wateropbrengst, waterzuiveringseffect en andere factoren om het effect van ultrafiltratiemembraantechnologie te maximaliseren, om zo de besparing en recycling van waterbronnen te realiseren.
Momenteel zijn er in de toepassing van ultrafiltratiemembraantechnologie doorgaans twee filtratiemethoden: dead-endfiltratie en cross-flowfiltratie.
Dead end filtering wordt ook wel full filtering genoemd. Wanneer de zwevende materie, troebelheid, collo?dgehalte in ruw water laag is, zoals kraanwater, grondwater, oppervlaktewater, enz., of wanneer er een strikt ontwerp is van het voorbehandelingssysteem vóór ultrafiltratie, kan ultrafiltratie de full filtratiemodus gebruiken. Tijdens full filtratie passeert al het water het membraanoppervlak om waterproductie te worden, en alle verontreinigende stoffen worden op het membraanoppervlak onderschept. Het moet uit de membraancomponenten worden afgevoerd door middel van regelmatige luchtreiniging, waterterugspoeling en forward flushing, en regelmatige chemische reiniging.
Naast dead-end filtratie is cross-flow filtratie ook een relatief veelvoorkomende filtratiemethode. Wanneer de zwevende materie en troebelheid in ruw water hoog zijn, zoals bij hergebruik van water, wordt meestal de cross-flow filtratiemodus gebruikt. Tijdens cross-flow filtratie passeert een deel van het inlaatwater het membraanoppervlak om waterproductie te worden, en het andere deel wordt afgevoerd als geconcentreerd water, of wordt opnieuw onder druk gezet en vervolgens teruggevoerd naar het membraan binnen de circulatiemodus. Cross-flow filtratie zorgt ervoor dat het water continu circuleert op het membraanoppervlak. De hoge snelheid van water voorkomt de ophoping van deeltjes op het membraanoppervlak, vermindert de invloed van concentratiepolarisatie en verlicht de snelle vervuiling van het membraan.
Hoewel ultrafiltratiemembraantechnologie onvergelijkbare voordelen heeft in het gebruiksproces, betekent dit niet dat alleen ultrafiltratiemembraantechnologie alleen kan worden gebruikt om vervuild water te zuiveren in het proces van behandeling van vervuilde waterbronnen. Wanneer het probleem van behandeling van vervuilde waterbronnen wordt geconfronteerd, kan relevant personeel namelijk proberen om verschillende behandelingstechnologie?n flexibel te combineren. Om de behandelingseffici?ntie van vervuilde waterbronnen effectief te verbeteren, zodat de kwaliteit van waterbronnen na behandeling effectief kan worden gegarandeerd.
Vanwege verschillende oorzaken van waterverontreiniging zijn niet alle vervuilde waterbronnen geschikt voor dezelfde vervuilingsbehandeling. Het personeel moet de rationaliteit van de combinatie van ultrafiltratiemembraantechnologie verbeteren en de meest geschikte behandelingsmethode voor waterzuivering kiezen. Alleen op deze manier, op basis van het waarborgen van de effici?ntie van de waterverontreinigingsbehandeling, kan de waterkwaliteit van het vervuilde water na zuivering verder worden verbeterd.